Pffff, na weer een nacht slecht slapen zit ik met een duf hoofd aan tafel. Mijn lichaam is er, maar aanwezig ben ik niet. Mijn ervaring spiegelt het weer: grijs met af en toe regen. Aangezien ik nog dingen te doen heb en elke dag dat je leeft er één is, vraag ik me af hoe ik mezelf hieruit kan trekken. Ik besluit mezelf te verwennen met een kop koffie en even in de krant lezen.
De melk zit al in mijn kopje en de koffie pruttelt er bovenop, een mooi wit en bruin patroon makend. Het doet me telkens denken aan een abstract schilderij, maar dan eentje die oplost als je roert en je kunt het drinken. Ik word er blij van en voel me dankbaar. Ik besluit te gaan nadenken over alles waar ik dankbaar voor ben. Een gedeelte van mijn lijstje: koffie, een dak boven mijn hoofd, meer dan genoeg eten en drinken, mijn dierbaren en ikzelf zijn gezond, lieve familie en vrienden om me heen, prachtige bloemen, de zon komt af en toe tussen de wolken door, ik voel mezelf ademen.
Terwijl ik dit lijstje voor mezelf maak, voel ik me steeds dankbaarder worden. De grijze wolk in mijn hoofd trekt op. Ik voel me beter. De cafeïne in de koffie zal hier wel iets mee te maken hebben, maar die raakt na een tijdje uitgewerkt. De kracht van dankbaarheid verbaast me telkens weer en is blijvend.
Dus, voel je je een beetje duf of afwezig? Vind dingen waar je dankbaar voor bent. Hoe klein dan ook. Dankbaarheid zal je helpen om je beter te voelen. Het werkt langer dan koffie, is niet verslavend en het is altijd te vinden.
Dank je wel dat je dit stuk gelezen hebt.
In liefdevolle verbondenheid,
Selena
