Categorie: Schrijfsels

Blèh, zo voelde ik me vanochtend. Een beetje eenzaam en alleen. Ken je dat gevoel? Vast wel. Iedereen voelt zich wel eens zo. Maar hoe kun je er mee omgaan? Ik besloot te onderzoeken wat er aan de hand was. Ik stelde mezelf op het Relatieve niveau (menselijke niveau) de vraag: wat heeft ervoor gezorgd dat ik me zo voelde?

Het antwoord was dat ik een stukje van een film gezien had waarin een vrouw verdrietig was omdat haar moeder gestorven was en haar man haar verlaten had. Dat zorgde voor een reactie in mezelf waardoor ik tranen in mijn ogen kreeg. Vervolgens ging ik werkzaamheden doen en merkte ik dat mijn gedachten afdwaalden: wat als dit mij gebeurt? Deze gedachten zorgden bij mijn Innerlijk Kind (kwetsbare gedeelte in een mens) weer voor verdriet, gemis, gevoelens van angst voor afwijzing en alleen zijn. Ik liet deze gevoelens waar zijn. Ze mocht verdrietig zijn. Het is ook heel pijnlijk als je wordt afgewezen. Verder ging ik tussen mijn Innerlijk Kind en de gedachten staan. Ik beschermde haar door haar te vertellen dat in ons huidige moment helemaal niks aan de hand was en mocht iemand ons ooit weer pijn doen, dat de Volwassen ik er dan voor haar was. Pijn is onderdeel van het leven, net als plezier. Wanneer je valt, dan sta je gewoon weer op. Dat hielp.

Het patroon was dus dat een illusie (namelijk de film) zorgde voor een emotie in mijn lichaam (de tranen in de ogen) en voor een gedachtenstroom (ook weer een illusie) die ook weer tot een gevoel leidde (verdrietig, bang en alleen, afgescheiden). Dit alles terwijl er op het moment niks aan de hand was.

Een andere vraag die ik me stelde op het Absolute niveau (Hogere niveau) was de volgende: wie of wat heeft deze gedachten en gevoelens? Deze gedachten komen op in het hoofd van Selena, een karakter, een ego. Ze zijn niet echt, net als Selena. Dit zal ik uitleggen. Selena is ook een illusie. Toen ze geboren werd, zag de verloskundige een klein, roze wezentje. Pas nadat haar ouders haar een naam hadden gegeven werd de baby een Selena. Vanaf dat moment werd ze “geprogrammeerd” door haar ouders en haar omgeving. Doordat het wezen ervaringen ging opdoen werden er verhalen gevormd. Selena kwam uit dit dorp, ging naar die en die school enzovoort enzovoort.

Elk mens is op deze manier gevormd en dat is zoals het is. Je ego is meer een soort instrument dat je gebruikt om je te bewegen in de wereld. Je gelooft het verhaal waarin je je eigen hoofdpersoon bent. Totdat je ziet dat het niks anders is als een verhaal, maar dat je niet je verhaal bent, maar iets anders. Je bent namelijk Goddelijk. Je bent Alles. Je bent Bewustzijn. Je bent Een. Fred Davis* zegt altijd: You are It. Je ware Zelf is Groots. Als alles Een Is, betekent het dus dat álles wat er is (mensen, dieren, planten, planeten, de ruimte ertussen, de hondenpoep, oorlog, vrede etc. etc.) in de Eenheid zit. Een Is. Niet-Twee: Non-dualiteit. Je bent altijd dit Bewustzijn. Het is niet mogelijk om buiten dit Bewustzijn te zijn, omdat het Alles is. Je beweegt je alleen onbewust door dit veld of meer bewust.

Een ander inzicht is dat afgescheidenheid op het hoogste niveau niet bestaat. Niet alleen doordat we Een zijn, maar ook doordat de fysieke afstand, de ruimte tussen mensen, ook gezien kan worden als Verbinder. Het is een paradox. De lucht, de ruimte tussen mensen kan voelen als een Opsplitser wanneer je iemand mist. Je kunt de gemiste persoon niet aanraken. Tegelijkertijd, raakt de ruimte tussen jullie in de ander ook aan. Er is dus een verbinding.

De conclusie is dat vanuit menselijk oogpunt verdriet gevoeld wordt en dat is oké. Pijn en verdriet zijn onderdeel van het menselijk bestaan, net als vreugde. Realiseer je alleen ook, dat je niet je ego bent, dat is een illusie, een verhaal. Op het allerhoogste niveau ben je Goddelijk. Als je je een rivier of een vaart voorstelt, dan is de ene oever je menselijke “kant” en de andere oever je “goddelijke” kant. Je bent het beide. Je bent de Stroom Zelf. Je bent Oneindig. Je bent Alles. Je bent niet in woorden uit te drukken. Het gevoel wat bij Zíjn hoort is ook niet in woorden uit te drukken. Maar wat in de buurt komt is Onvoorwaardelijke Liefde. Alsof je InLiefd bent met alles. Kahlil Gibran zegt het zo in De Profeet: Wanneer je lief hebt, zeg dan niet: “God is in mijn hart”, maar liever: “Ik ben in Gods hart”.

Dank je wel voor het lezen.

Voel je vrij om te reageren op dit artikel.

In liefdevolle verbinding,

Selena

*Sinds ongeveer een half jaar ben ik een student bij Fred Davis. Via een vriend kwam ik bij hem terecht. Ik heb een Awakening Session gedaan en vervolgens bij de Group Clearing Sessions terecht gekomen. Fred noemt zichzelf een “Afleraar”. Op zijn website vind je meer informatie: https://awakeningclaritynow.com/