Verlies 2022

Dit jaar, 2022, is op menselijk vlak niet zo goed begonnen. Op verschillende vlakken zijn er al dierbaren uit mijn leven verdwenen. Door de dood of door gemaakte levenskeuzen. Dit doet pijn. Tegelijkertijd is het iets dat bij het leven hoort. Er is een begin, en er is een eind. Sterker nog, elk begin draagt het einde al in zich. Het verlies laat me achter met gevoelens van verdriet, maar ook van dankbaarheid. Dankbaarheid dat zo’n mooi, lief mens een tijd op mijn levenspad heeft mogen meelopen. Dat ik hem heb mogen kennen. Dat ik hem heb mogen liefhebben. Samen heb mogen lachen. Mooie gesprekken heb mogen voeren. Heel veel heb mogen leren. Thee heb mogen drinken samen. Samen heb mogen wandelen.

Er zijn zo veel dingen om dankbaar voor te zijn. Het verdriet is het verdriet om de afwezigheid van de vreugde. Het verdriet is de keerzijde van de medaille. De andere kant van de medaille is die dankbaarheid. De dankbaarheid voor de liefde die ik heb mogen delen. En die liefde die verdwijnt niet. Ze verandert alleen van vorm. Aan de voorwaarde dat mijn dierbare fysiek in mijn leven moet zijn wordt niet meer voldaan. De Onvoorwaardelijke Liefde, die blijft.

Hieronder het gedicht Verlies dat ik eerder publiceerde op deze website en in mijn boek. Ik las het ook voor op de uitvaart van mijn schoonzus. Het blijft vol betekenis voor mij.

Verlies
Gisteren 
was jij 
nog bij mij
ademend
je stem zacht
lichaam warm
Vandaag
ben ik
alleen
huilend
bij stilte
en kou
Ik mis je
Ik huil je
ik zie je
ik schreeuw je
verlies je
laat los je
In liefde
vertrouwend
jou voelend
jou vindend
in bloemen
en vogels
Een regenboog
cadeau van licht
liefde voor mij
bij duisternis
een hoopvolle
brug naar toekomst
Morgen
ben ik
ben jij
in mij
mijn liefde
mijn licht

In liefdevolle verbinding,

Selena Coumans

Hemel

De afgelopen dagen is het op het menselijke niveau voor mij uitdagend. Het overlijden van mijn schoonzus zorgde en zorgt voor veel verdriet bij mijn dierbaren en bij mezelf. Het verdriet mag er zijn en wordt ook geuit. Verder ervaar ik veel dankbaarheid dat ik haar heb mogen kennen. Mijn schoonzus was een lieve, rustige vrouw, die nooit klaagde. Ze was nuchter, had nuchtere humor en een warm hart voor mensen en dieren. Ik ben dankbaar dat ze niet langer heeft hoeven lijden. Ze is verlost van haar pijn en overgegaan naar een ander niveau van bewustzijn. Ze is in het Licht, in de Hemel, bij haar vader en bij mijn schoonmoeder. Tegelijkertijd observeer ik de verhalen met bijbehorende emoties die mijn persoonlijkheid bij haar heengaan doorleeft.

In die hectiek herinner ik mezelf er aan dat ik bij mezelf mag blijven. Op een inademing voel ik mijn lichaam/ mijn wezen en op een uitademing glimlach ik in mijn adem. En ik stel me voor dat ik diep in de kern van de aarde ben geworteld en hoog in de hemel ben verankerd. Ik “trek” als het ware bij het ademen de energie van de aarde en van de hemel in mezelf. Ik visualiseer dat die energieën als een spiraal, of wokkel, door mijn lichaam en aura heenwerken. Voor mij werkt dit. Ik ervaar rust, ontspanning en meer ruimte. Het menselijke aspect van verdriet, dat meer naar buiten toe gericht is, en het meer spirituele aspect van observeren van mezelf en het verankeren in mezelf, een meer naar binnen gericht proces, bestaan naast elkaar. Beide aspecten mogen er zijn.

Daarnaast werd ik zojuist door de Lichtwereld gevraagd om te gaan zitten en te gaan schrijven. Ik had geen idee wat. Echter, toen ik rustig ging zitten, stil werd en me overgaf aan de Hoogste leiding, bleek wat ik opschreef eigenlijk een meditatie te zijn. Ik werd naar mijn Innerlijk Zíjn geleid. De plek die voor mij als de Hemel voelt. Een veilige, rustige, ontspannen en vreugdevolle plek. Als ik het in mijn lichaam moest aanwijzen zou het op de plek van het hartchakra zitten. Onder mijn borstbeen. Deze plek zit ook in jou. Hij zit in ieder van ons.

Misschien zit de Hemel ook ergens ver boven ons. Een wereld waar we na onze dood naar toe mogen. Een terug naar de Bron. Terug naar God. Als ik aan mijn schoonzus denk, dan “zie” ik haar nu in dit Licht. Zij is Thuis. Echter, het mooie vind ik, dat ik niet hoef te wachten op de dood om naar de Hemel te gaan. Tijdens mijn leven vind ik deze Hemel in mijn hart. In mijn hart vind ik de dierbaren die reeds overgegaan zijn. In mijn hart vind ik een Zíjn waar moeilijk woorden aan te geven is, maar wat in de buurt komt is kalme vreugde. Deze Essentie noem ik ook wel Hemel.

Ik wens jou toe, dat jij deze Hemel in jezelf vinden mag. De eerste stap hiertoe is stilte. Terwijl ik dit typ, valt mijn oog op mijn koffiemok en ik schiet in de lach. Dit staat er namelijk op:

Stil

Ik sta
stil
en luister
naar 
het zingen
van
mijn hart

Dit gedicht staat in mijn boek Uit mijn hoofd. In mijn hart. Een innerlijk avontuur (ISBN: 9789090329017). Het proces hoe je meer in je hart, bij je eigen Zíjn, kunt komen staat daar uitgebreid in beschreven. Dus als je interesse hebt, dan weet je waar je meer informatie kunt vinden.

In liefdevolle verbinding,

Selena

Interview Stein Lokaal

Wil je horen en zien wat ik te vertellen heb over de inspiratie voor mijn foto’s, glaswerk en schrijfwerk? Bekijk dan hier het interview dat de lokale omroep recent met mij gehouden heeft.

Jij die ik ben

Jij die ik ben
jij die in mij bent

Ik die jou is
ik die in jou ben

Wie ben jij?
wie ben ik?

Ik ben Eenheid
Liefde ben ik

Ik ben alles
alles ben ik

Ik ben niet iets
niet iets ben ik

Wat ben jij?
wat ben ik?

Ik weet het niet
dat ken ik niet 

Een paradox
of toch ook niet?

Duisternis en licht

Bekend terrein
duisternis
pijn en lijden
gemis zo groot
menselijke
afgescheidenheid

Maar zelfs daar
verlicht de maan
je pad
haar rondingen
en zachte stralen
wijzen je de weg

Bekend terrein
licht
vreugde en liefde
totale versmelting
ziels
Eenheid

Licht zo fel
lost alles op
overgave
stilte
liefde
wijzen je de weg

De levensloop 
stroomt
tussen uitersten van
licht 
en 
donker

De kunst is
in het midden 
te zijn
balans te vinden
ruimte
zachte liefde

Observeer 
en bén
een menselijke Meester
creëer
Hemel 
op 
Aarde

In liefdevolle verbinding,

Selena