De afgelopen dagen is het op het menselijke niveau voor mij uitdagend. Het overlijden van mijn schoonzus zorgde en zorgt voor veel verdriet bij mijn dierbaren en bij mezelf. Het verdriet mag er zijn en wordt ook geuit. Verder ervaar ik veel dankbaarheid dat ik haar heb mogen kennen. Mijn schoonzus was een lieve, rustige vrouw, die nooit klaagde. Ze was nuchter, had nuchtere humor en een warm hart voor mensen en dieren. Ik ben dankbaar dat ze niet langer heeft hoeven lijden. Ze is verlost van haar pijn en overgegaan naar een ander niveau van bewustzijn. Ze is in het Licht, in de Hemel, bij haar vader en bij mijn schoonmoeder. Tegelijkertijd observeer ik de verhalen met bijbehorende emoties die mijn persoonlijkheid bij haar heengaan doorleeft.
In die hectiek herinner ik mezelf er aan dat ik bij mezelf mag blijven. Op een inademing voel ik mijn lichaam/ mijn wezen en op een uitademing glimlach ik in mijn adem. En ik stel me voor dat ik diep in de kern van de aarde ben geworteld en hoog in de hemel ben verankerd. Ik “trek” als het ware bij het ademen de energie van de aarde en van de hemel in mezelf. Ik visualiseer dat die energieën als een spiraal, of wokkel, door mijn lichaam en aura heenwerken. Voor mij werkt dit. Ik ervaar rust, ontspanning en meer ruimte. Het menselijke aspect van verdriet, dat meer naar buiten toe gericht is, en het meer spirituele aspect van observeren van mezelf en het verankeren in mezelf, een meer naar binnen gericht proces, bestaan naast elkaar. Beide aspecten mogen er zijn.
Daarnaast werd ik zojuist door de Lichtwereld gevraagd om te gaan zitten en te gaan schrijven. Ik had geen idee wat. Echter, toen ik rustig ging zitten, stil werd en me overgaf aan de Hoogste leiding, bleek wat ik opschreef eigenlijk een meditatie te zijn. Ik werd naar mijn Innerlijk Zíjn geleid. De plek die voor mij als de Hemel voelt. Een veilige, rustige, ontspannen en vreugdevolle plek. Als ik het in mijn lichaam moest aanwijzen zou het op de plek van het hartchakra zitten. Onder mijn borstbeen. Deze plek zit ook in jou. Hij zit in ieder van ons.
Misschien zit de Hemel ook ergens ver boven ons. Een wereld waar we na onze dood naar toe mogen. Een terug naar de Bron. Terug naar God. Als ik aan mijn schoonzus denk, dan “zie” ik haar nu in dit Licht. Zij is Thuis. Echter, het mooie vind ik, dat ik niet hoef te wachten op de dood om naar de Hemel te gaan. Tijdens mijn leven vind ik deze Hemel in mijn hart. In mijn hart vind ik de dierbaren die reeds overgegaan zijn. In mijn hart vind ik een Zíjn waar moeilijk woorden aan te geven is, maar wat in de buurt komt is kalme vreugde. Deze Essentie noem ik ook wel Hemel.
Ik wens jou toe, dat jij deze Hemel in jezelf vinden mag. De eerste stap hiertoe is stilte. Terwijl ik dit typ, valt mijn oog op mijn koffiemok en ik schiet in de lach. Dit staat er namelijk op:
Stil Ik sta stil en luister naar het zingen van mijn hart
Dit gedicht staat in mijn boek Uit mijn hoofd. In mijn hart. Een innerlijk avontuur (ISBN: 9789090329017). Het proces hoe je meer in je hart, bij je eigen Zíjn, kunt komen staat daar uitgebreid in beschreven. Dus als je interesse hebt, dan weet je waar je meer informatie kunt vinden.
In liefdevolle verbinding,
Selena
