Zucht. Ik had me zo verheugd op morgen, 21 juli 2020. Ik zou naar Cindy Ebben van Total Balance gaan voor een heerlijke ontspannende voetmassage waarbij alle chakra’s ook nog in balans worden gebracht. Onderwijl pratend met Cindy over allerlei wereldse en minder wereldse zaken. ‘s Avonds zou ik naar een terugkomavond gaan bij Centrum Sangoma van de New Paradigm MDT-cursus, door iedereen eigenlijk altijd Shamballa-cursus genoemd. Ik heb een aantal jaren geleden bij Sangoma de Basic Master Workshop gevolgd en elke maand hebben we een terugkomavond. Ik vind het altijd erg leuk om met de andere aanwezigen bij te kletsen, te leren van elkaar en samen healingen te doen. Maar helaas, morgen wordt het niks. Ik voel me helemaal niet lekker en ga dus maar niet. Ik baal ervan, maar hopelijk kan ik donderdagavond a.s. wel gaan.
Ook in deze situaties zijn mijn emoties weer belangrijke wegwijzers: teleurstelling en een beetje boosheid. Emoties komen en gaan zoals golven. Vaak worden ze ook verergerd door de gedachten die je hoofd erover maakt: het is niet eerlijk dat ik nu ziek ben. Ik had me zo verheugd om te gaan. Nu duurt het weer erg lang voordat ik iedereen weer zie, etc. Wat doen deze gedachten? Ze duwen me in de slachtofferrol. Ik observeer mijn gedachten, maar ik hoef ze niet te geloven. In plaats daarvan kijk ik dieper. Voel ik dieper. Wat zit er onder de emoties? Wat proberen ze me te vertellen?
Onder de teleurstelling en het vleugje boosheid zit het gevoel van verdriet. Het verdriet dat ik nu iets dat ik leuk vind, niet kan doen. Dit zegt me dat ik de mensen die ik morgen zou gaan zien en de dingen die ik morgen zou gaan doen belangrijk vind. Ze brengen me vreugde. Ik blijf nog langer bij het gevoel en troost mezelf. Ik geef me over. Ik accepteer dat het nu eenmaal niet anders is. Er komt een volgende keer.
De emoties wijzen me dus de weg naar mijn gevoelens. Die leiden me vervolgens weer op mijn levensweg. Ze helpen me bij het maken van keuzes die ik in mijn leven mag maken. Helaas lukt het morgen niet, maar deze dingen zijn blijkbaar belangrijk voor mij, dus maak ik er in de toekomst wel weer tijd voor vrij. Ik kies voor de rol van held in mijn eigen leven.
Stel dat ik ernaar verlang om bij iemand te zijn, maar die persoon is om wat voor reden dan ook nu niet bereikbaar. Dit roept diepe emoties bij me op. Ik ervaar boosheid om de onrechtvaardigheid dat hij nu niet bij mij is. Het roept verdriet op omdat ik hem mis. Maar, wat zit er onder deze emoties? Wat willen ze me vertellen? Stel jezelf vragen: waarnaar verlang ik eigenlijk? De persoon zelf, of bepaalde eigenschappen van deze persoon? Idealiseer ik hem? Mis ik iets in mezelf? Zijn de gedachten die ik heb over hem reëel, zijn ze helpend? Is het antwoord op een van deze vragen: nee, dan kun je de gedachten beter laten varen. Misschien kom je er wel achter dat de kracht van de persoon je aantrekt. Of de aandacht die hij je geeft. Of wat dan ook. Dit kan voor iedereen anders zijn. Maar duik eens heel diep in jezelf en kijk eerlijk. Vraag je Hulpteam om je inzichten te geven in wat er aan de hand is. Wat je mag leren van deze situatie. Misschien is het antwoord wel dat je de kracht in jezelf mag voelen en voeden. Of dat je jezelf meer positieve aandacht mag geven.
Uiteindelijk komt het erop neer dat je als het ware met jezelf mag trouwen. In ziekte en gezondheid en in goede en in slechte tijden voor jezelf mag kiezen op een liefdevolle manier. Volledig van jezelf houden en jezelf accepteren. Onvoorwaardelijke liefde voor jezelf voelen. Houd van jezelf en houd daarmee van de ander. We zijn allen EEN. Ik ben jou en jij bent mij. We zijn één groot kloppend hart samen. We zijn al samen. In liefde. Voor altijd.
