Tag: loslaten

Coping with challenges and change

Vandaag kwam ik op een website die ik regelmatig bekijk een post tegen die me erg raakte: https://peelingtheonion.nl/uncategorized/coping/ Het Youtubefilmpje gaat over Coping with Challenges and change, gechanneld door Gina Lake. Het gaat over omgaan met uitdagingen. De kern van het verhaal is dat je je in tijden van crisis niet moet laten meezuigen in negatieve emoties als angst, zelfmedelijden, boosheid etc. Zodra je dit negatieve verhaal dat je jezelf vertelt gaat geloven, dan word je meegezogen in dit egoverhaal en dan wordt het je realiteit. Het is belangrijk om in het moment te blijven. Dat je je richt op wat er hier op het moment zelf aan de hand is, wat voor je ligt. Bewust blijven, aanwezig blijven in het hier en nu is de sleutel om met uitdagingen om te gaan en om gelukkig te zijn. Vind in elk moment iets om dankbaar voor te zijn. Als je lichamelijk bijvoorbeeld veel pijn hebt, kun je b.v. toch nog dankbaar zijn dat je maar een been gebroken hebt en geen twee. Of kun je dankbaar zijn dat er mensen zijn die je helpen.

De laatste tijd had ik weer veel met angst te maken. Vooral met de angst om mensen te verliezen waar ik van hou. Ik werd regelmatig meegesleurd in het verhaal dat mijn hoofd verzon. Het leidde tot een gevoel van diepe pijn, wanhoop en angst, dat uit elke vezel van mijn lichaam leek te komen. Een angst die me verlamde en aan het huilen maakte.

Alleen realiseerde ik me, dat het een angst is voor iets dat niet nu is. Het ligt in de toekomst. Misschien wel in de hele verre toekomst. Bovendien probeert de angst me te waarschuwen voor iets waar ik geen controle over heb. Niemand weet wanneer hij dood gaat. Deze angst is dus niet helpend en ik hoef er dan ook niet naar te luisteren. Ik mag hem loslaten.

Terwijl ik naar het filmpje aan het luisteren was, stroomde er een groot gevoel van dankbaarheid door me heen. Dankbaarheid jegens de persoon die het filmpje op zijn website heeft gezet. Dankbaarheid jegens de vrouw die het ingesproken heeft. Dankbaarheid jegens het Lichtwezen dat deze boodschap heeft doorgegeven. Dankbaarheid dat ik leef. Ik ben dankbaar voor de les die ik wederom krijg. Dankbaar voor de wijsheid die in de pijn verscholen zit. Ik laat de angst los. Ik geef me over aan het moment. Aan de stilte in mijn hart. Ik Ben hier en nu.

Dank voor alle Liefde.

In liefdevolle verbinding,

Selena

Omgaan met verdriet

Iedereen maakt het in zijn leven mee. Pijn en verdriet. Over het algemeen vinden we dit niet fijn. We willen het niet voelen. We vinden het prettiger om vreugde en geluk te ervaren. Maar wat doe je als je in een situatie zit dat je je negatief voelt? Wat doe je dan?

In mijn ervaring is het het beste om bij jezelf te blijven. Bij de pijn. Dit klinkt misschien gek. Misschien ben je geneigd om afleiding te gaan zoeken in iets als swipen op je telefoon. Maar wat als je dit nu eens niet doet? Wat als je naar de pijn toegaat, net zoals je een kind zou troosten dat gevallen is? Alleen troost je in dit geval jezelf.

Alles wat je meemaakt in je leven wil gezien worden. Wil erkend worden. Alle ervaringen willen gehoord worden. Ze hebben allemaal hun nut. Als dit het geval is, dat je bijvoorbeeld verdriet bij jezelf opmerkt, dat mag. Probeer dan gewoon je tranen te huilen. Laat ze maar stromen. Weet je waarom je huilt? Huil je om vreugde die je meegemaakt hebt en die niet meer in je leven is? Laat de emotie maar toe en laat de emotie daarna los. Troost jezelf en vrolijk jezelf daarna op. Blijf niet hangen in het verdriet. Houd je bijvoorbeeld van dansen? Zet je favoriete muziek op en dans. Kom je boosheid tegen, dan mag je die emotie ook voelen. Waarover ben je boos? Ligt er onder die boosheid misschien verdriet? Ben je boos dat je te weinig geld hebt? Ben je misschien ook verdrietig dat je door dat gebrek aan geld niet de dingen kunt doen die je wilt? Ga eens bij jezelf op onderzoek. Stel vragen aan jezelf en luister naar jezelf. Je bent het waard om naar te luisteren!

Stil

Ik sta

stil

en luister

naar

het zingen

van

mijn hart

Het is zaak dat je probeert bij de pijn te blijven. Geef het aandacht. Hoe moeilijk ook. Adem naar de pijn. Het verdriet. Doet het te lang te veel pijn in je lijf, adem dan even gewoon in en uit. Dan weer terug naar de pijn. Voel het verdriet, de boosheid, angst. Wat het ook is. Huil. Schreeuw. Stampvoet. Accepteer het. Probeer er niet vanaf te komen. Zeg in je hoofd dat je het transformeert. ‘Ik transformeer pijn en verdriet naar Liefde en Licht.’ Je kunt het ook breder trekken dan jezelf. In een boek van Jan Geurtz, Over liefde en loslaten (2017), las ik hierover en ik paste het toe in mijn eigen leven. Als ik me bijvoorbeeld erg verdrietig om iets voelde, dan zei ik tegen mezelf op een inademing: ‘Ik neem deze pijn en dit verdriet van mezelf en anderen vrijwillig op mij.’ Op een uitademing stuurde ik vervolgens liefde en licht naar mezelf en anderen die dit verdriet ook ervaarden. Het prettige hieraan vond ik, dat ik mijn ervaring in een breder kader zette. Het ging niet alleen om mijn kleine persoontje, maar ik realiseerde me dat ik niet de enige was die verdriet meemaakte. Door er op deze manier aan te werken, loste ik voor mijn gevoel niet alleen een stukje verdriet op voor mezelf, maar ook voor anderen. Het gaat om de intentie die je zet. Na zo’n heftige ervaring creëerde ik meestal een moment van stilte voor mezelf. Even bijkomen. Ook hier was dat weer belangrijk. Stilte om tot mezelf te komen.

* Gedeelten uit dit artikel komen uit mijn nog te verschijnen boek: Uit mijn hoofd. In mijn hart. Een innerlijk avontuur.

Verdriet, loslaten en de Observeerder

Je lijdt. Je hebt verdriet. Je lichaam voelt het verdriet. Je gedachten vormen verhalen die het verdriet verdiepen. Je mag alle emoties ervaren. Echter, wie observeert dit lijden? Deze Observeerder ziet misschien zelfs de weerstand om het verdriet los te laten, om de pijn los te laten. Ikzelf heb dit al eens gemerkt. Ik bleef verdriet voelen en kon een dierbare die ik verloren had niet loslaten. Ik merkte op een gegeven moment dat het niet kunnen loslaten te maken had met de angst dat als ik mijn verdriet zou laten gaan, dat ik hem ook voorgoed zou laten gaan. Dan zou ik niks meer van hem hebben. Door aan mijn verdriet vast te houden dacht ik nog heel vaak aan hem. Hij was nog onderdeel van mijn leven. Ergens hield ik hem zo bij me. Alleen hield ik de pijn zo ook bij mij en kon ik niet verder.

Mijn angst wilde me beschermen zodat ik hem niet nog een keer zou verliezen, wilde me beschermen tegen de pijn, maar door niet los te laten, bleef ik net in de pijn vast zitten. Toen ik het inzicht kreeg, vroeg ik me af of deze angst helpend was, of het goed voor me was. Het antwoord was overduidelijk ‘nee’. Vervolgens heb ik heel bewust mijn angst bedankt voor wat hij probeerde te doen (namelijk me beschermen) en er voor gekozen om mijn dierbare los te laten. De Observeerder zag mijn ziel liefde aan mezelf geven, een arm om mij heen slaan. Ik (de Observeerder dus eigenlijk) heb heel veel liefde en Licht naar hemzelf en mijzelf gestuurd om de situatie te helen en bedankt voor de lessen. Uiteindelijk gaf ik door de angst los te laten mezelf (en de ander) de vrijheid om verder te gaan in vertrouwen. Het was goed zo.

22 augustus 2019