Tag: foto

Licht

Vanochtend zat ik de krant te lezen bij het ontbijt toen mijn oog viel op het licht. De stralen vormden een prachtig schouwspel van licht en schaduw op het papier. Wat een cadeau! Lekker eten en drinken in een warm huis in een veilig land en dan ook nog zo’n mooi lichtspel. Wauw.

Waarvoor ben jij vandaag dankbaar?

In liefdevolle verbinding,

Selena

I Am

I Am. Ik Ben. Dit zijn de woorden die ik de afgelopen dagen regelmatig in mezelf zeg. Telkens als ik merk dat ik in een gedachtenstroom verzeild raak, of als ik mezelf iets rustiger wil krijgen: I Am. Ik Ben. Een aantal in-en uitademingen lang herhaal ik deze woorden terwijl ik aandacht hou in mijn hartchakra (gebied ter hoogte van mijn borstbeen. Bij vrouwen ongeveer het plekje tussen hun borsten in). Het effect is niet zo makkelijk in woorden te vangen. Als ik toch een poging doe komen de woorden ontspanning, meer aanwezig zijn op.

Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen met het (herhaaldelijk) zeggen van deze woorden. Voel je vrij om hieronder een bericht achter te laten.

In liefdevolle verbondenheid,

Selena

Gewoon zijn

“Don’t try to stop thinking, let it happen. Just recognize that which is not thinking” -Adyashanti

“Probeer niet om het denken te stoppen. Laat het gewoon gebeuren. Herken alleen datgene dat niet het denken is.” Adyashanti.

Momenteel oefen ik: gewoon zíjn. Ik doe dit door mijn aandacht in mijn lichaam te houden. Ik voel bijvoorbeeld mijn buik op en neer gaan door mijn ademhaling. Of ik houd een gedeelte van mijn aandacht bij mijn voeten. Ik typ dit stukje en voel mijn vingers op het toetsenbord bewegen. Mijn oren vangen het geluid op. Mijn neus registreert de geur van versgebakken brood. Ik voel dat er spanning zit tussen mijn schouderbladen. Het is alsof ik kijk hoe mijn lichaam uit zichzelf beweegt. Ik realiseer me dat ik niet mijn lichaam ben. Ook ben ik niet mijn geest, mijn ego.

Mijn lichaam stelt me in staat om dit leven te ervaren. Alle golven van het leven. De tranen en de lach. Daarvoor bedank ik mijn lichaam regelmatig. Dat ik “gewoon” leef. Mijn geest stelt me in staat om kennis te verwerven en om bijvoorbeeld rekensommen te maken of plannen te maken. Maar mijn geest is niet leidend. De ziel, het zíjn mag leidend zijn. In mijn hart voel ik de klop van het leven. De warmte van de Bron. De Liefde.

Als ik weer in de maalstroom van mijn gedachten verzeild raak en ga geloven wat mijn geest allemaal verzint, dan verlies ik dit gevoel. Dan komt er een sluier en ervaar ik de Bron in mij niet meer. Dan raakt het Godsdeeltje dat ik ben, dat ieder ander is, weer buiten beeld. Mijn ego/geest zorgt dat ik weer in lijden ben.

Terwijl ik dit typ, moet ik er om lachen. Je kunt natuurlijk niet verliezen wat je ten diepste bént, namelijk een godsdeeltje, puur Bewustzijn. Je hoeft alleen maar te doorzien dat je niet je ego bent, dat je niet je gedachten bent. Je mag dat ballonnetje doorprikken en erop gaan vertrouwen dat je een godsdeeltje bent. Puur Bewustzijn. Je bent al Liefde. In de stilte van je hart, voel je de Eenheid, de verbondenheid. Je bént het al.

In liefdevolle verbondenheid,

Selena